In de stille hallen van een verlaten fabriek, waar eens het drukke geratel van machines en de levendige gesprekken van arbeiders weerklonken, vinden we nu AI-gegenereerde, abstracte sculpturen. Ze komen tot leven tussen verroeste trappen en afgebladderde muren, een visueel spektakel dat contrast en harmonie combineert.

Elke sculptuur, met zijn levendige kleuren en organische vormen, lijkt haast te pulseren met energie. Elk object heeft zijn kleuren afgestemd op de nog aanwezige tinten in de desolate bedrijfshallen.

De voorwerpen zijn zowel vreemd als vertrouwd, een digitale interpretatie van organische groei. De expositie daagt je als toeschouwer uit om de schoonheid te zien in het contrast tussen de permanente verlatenheid van de fabriek en de aanwezige kunstwerken.

Deze creaties stellen vragen over tijd, verval en vernieuwing. Het is een reis door een wereld waar de voetafdrukken van de mens vervagen en plaatsmaken voor een nieuwe, door AI gevormde werkelijkheid.

Deze serie toont aan hoe AI de manier waarop we creativiteit en kunst ervaren en waarderen kan veranderen door ons nieuwe perspectieven te bieden en ons te dwingen buiten onze conventionele kaders te denken.