Wichita Vortex Sutra is een van de meest invloedrijke gedichten van Allen Ginsberg, een prominent lid van de beatgeneratie – een klein aantal invloedrijke schrijvers uit de jaren 50 en 60 van de 20e eeuw en met name Jack Kerouac, die de term bedacht, Allen Ginsberg en William S. Burroughs vormden de harde kern.

Door dit gedicht drukt Ginsberg niet alleen zijn anti-oorlogssentimenten uit, maar demonstreert hij ook scherpe kritiek op de Amerikaanse betrokkenheid bij de Vietnamoorlog.

Geschreven in 1966, tijdens het hoogtepunt van de Vietnamoorlog, maakt Wichita Vortex Sutra deel uit van een grotere verzameling gedichten die Ginsbergs frustratie en afkeer van de oorlog belichten. De titel verwijst naar Wichita, Kansas, en het woord sutra is een Sanskriet term voor een tekst die een religieuze dialoog of leer bevat.

Het gedicht is een combinatie van persoonlijke anekdotes, historische verwijzingen en scherpe kritieken op politieke leiders. Ginsberg’s kenmerkende vrije vers en spontane prozastijl zijn prominent aanwezig. Dat draagt aan de rauwe emotie en urgentie van zijn boodschap.

Een opvallend kenmerk van Wichita Vortex Sutra is de vermenging van het heilige en het profane. Terwijl hij de tragische realiteit van oorlog beschrijft, roept Ginsberg ook boeddhistische mantra’s en gebeden op als een vorm van genezing en verlossing.

Het gedicht bevat een mix van poëtische verzen, krantenuittreksels, en persoonlijke bespiegelingen. Door deze mix biedt Ginsberg de lezer een rauw en ongefilterd beeld van de chaos en onzekerheid van die tijd.

Wichita Vortex Sutra is ook een getuigenis van de kracht van poëzie om sociale en politieke verandering teweeg te brengen. Het herinnert ons eraan dat woorden wapens kunnen zijn – niet voor vernietiging, maar voor genezing en transformatie.

Het is ook nu nog een tijdloze bewustwording van de destructieve aard van oorlog en de kracht van poëzie om bewustzijn en verandering te bevorderen.

Wichita Vortex Sutra is – zoals hierboven beschreven – een gedicht van Allen Ginsberg, geschreven tijdens zijn reizen door het Amerikaanse Midwesten in 1966. Het was zijn protest tegen de Vietnamoorlog, en het gedicht bevat een mengeling van persoonlijke observaties, politieke uitspraken en spirituele ontboezemingen.

Philip Glass, een van de meest gevierde hedendaagse componisten, staat bekend om zijn minimalistische stijl. In de jaren ’90 benaderde hij Ginsberg met het idee om samen te werken en Wichita Vortex Sutra om te zetten in een muziekstuk. Het resultaat is een briljante samensmelting van gesproken woord en repetitieve, meditatieve muzikale sequenties.

In deze versie van Wichita Vortex Sutra draagt Ginsberg het eerste deel van zijn gedicht voor op de muziek van Glass: het nummer Song No. 6 from Wichita Vortex Sutra van het album Hydrogen Jukebox van Philip Glass.

Ginsberg’s diepe, ritmische stem combineert naadloos met de hypnotiserende pianoklanken, en trekt de luisteraar mee in een vortex van emotie en reflectie.

Glass’ compositie is zowel subtiel als krachtig, waardoor Ginsberg’s woorden volledig tot hun recht komen. Er ontstaat een spanningsboog waarin de luisteraar wordt meegenomen op een reis door het Amerika van de jaren ’60 – met alle onrust en hoop die dat tijdperk kenmerkte.

Voor wie Spotify beluistert: hier de track in kwestie:

Wichita Vortex Sutra is meer dan alleen een muziekstuk of een gedicht; het is een momentopname van een tijdperk, een pleidooi voor vrede en een testament van twee briljante kunstenaars die samenkwamen om iets buitengewoons te creëren.

Of je nu een fan bent van poëzie, muziek, of beide, dit stuk is absoluut de moeite waard om te beluisteren en te overdenken. Het herinnert ons aan de kracht van kunst om verandering teweeg te brengen en mensen in hun hart te raken.